Tczew. Panorama miasta – widok od strony Wisły. Zachodnie pobrzeże Wisły

Tczew. Panorama miasta – widok od strony Wisły. Zachodnie pobrzeże Wisły

obiekty widoczne:

Wisła
jednostki pływające (łodzie, parostatek)
Kościół Rzymskokatolicki pw. Podwyższenia Krzyża Świętego (czas powstania obiektu: 2. połowa XIII do 2. połowy XIV wieku, wieża – II połowa XIII wieku, prezbiterium – I połowa XIV wieku, korpus nawowy – przed 1364 rokiem)
kościół podominikański / Kościół pw. Świętego Mikołaja / Kościół pw. św. Jerzego / ob. Kościół Rzymskokatolicki pw. Św. Stanisława Kostki przy Placu Świętego Grzegorza (obiekt sakralny ufundowany w roku 1289 przez księcia pomorskiego Mestwina, do roku 1945 użytkowany przez gminę ewangelicką, prezbiterium pochodzi z końca XIII wieku, a nawa z połowy wieku XIV)
dawny budynek klasztorny zakonu żebraczego dominikanów – część zespołu klasztornego (po kasacji klasztoru w 1818 roku przekazany na cele szkolne) – obecnie Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Janiny Garści
szkoła tzw. Biała / obecnie: Dom Organizacji Pozarządowych (czas powstania obiektu: 1871 rok; w okresie międzywojennym mieściła się tu Szkoła Powszechna nr 1, później Zespół Szkół Technicznych i Kolejowych)
szkoła Czerwona / obecnie: Dom Organizacji Pozarządowych (czas powstania obiektu: 1891 rok; w okresie międzywojennym mieściła się tu Szkoła Powszechna nr 1, później Zespół Szkół Technicznych i Kolejowych)
ratusz staromiejski – w kadrze widoczna wieża ratusza (obiekt będący siedzibą władz miejskich; 18 maja 1916 roku w rejonie tczewskiego rynku wybuchł pożar, który doszczętnie zniszczył staromiejski ratusz wraz z przylegającymi do niego pięcioma budynkami mieszkalno-usługowymi o numerach 25, 26, 29, 30, 31, 32)
kamienica przy ul. Zamkowej 16 / zgodnie z obowiązującym współcześnie nazewnictwem i obowiązującą współcześnie numeracją (czas powstania obiektu w obecnym kształcie: 1907 rok (?); wzniesiono wówczas nowy budynek mieszkalny wraz z domem przeznaczonym do prowadzenia interesów; w parterowej części obiektu mieściły się pierwotnie pomieszczenia sklepowe)
kamienica przy ulicy Zamkowej 18 / zgodnie z obowiązującym współcześnie nazewnictwem i obowiązującą współcześnie numeracją (czas powstania obiektu: około 1890 roku)
nieistniejąca współcześnie kamienica znajdująca się w rejonie ulicy Zamkowej 17 / zgodnie z obowiązującą współcześnie numeracją i obowiązującym współcześnie nazewnictwem
tartak parowy znajdujący się na terenach nadrzecznych od 1881 roku / niem. Dampf Schneidemühle Wilke (obiekt należący do G. Wilkego – właściciela kamienicy przy ob. ul. Zamkowej 13 / kamienica z przełomu XIX i XX wieku)
kamienica przy ulicy Zamkowej 13 z przełomu XIX i XX wieku należąca do G. Wilkego – właściciela tartaku parowego znajdującego się na terenach nadrzecznych od 1881 roku – Dampf Schneidemühle Wilke
nieistniejący współcześnie Szpital św. Wincentego a Paulo zlokalizowany przy tak zwanych Dawnych Ogrodach / obecnie ulica Ks. Piotra Ściegiennego (lecznica katolicka zwana Szpitalem Św. Wincentego wybudowana została z inicjatywy ówczesnego proboszcza tczewskiej Fary – ks. Roberta Sawickiego; od pierwszych dni działalności placówce przyświecało motto: „Mój Jezu litości, mój Jezu litości na dziś i całą wieczność”; obiekt został doszczętnie zniszczony w marcu 1945 roku, już po zajęciu miasta przez Armię Czerwoną; pozostałością po byłej lecznicy sióstr Wincentek jest niewielka kaplica (ul. Księdza Ściegiennego) wykorzystywana dawniej do celów katechetycznych)
tczewski Młyn Parowy przy dawnej ulicy Dworcowej / niem. Bahnhofstrasse – obecnie skwer w rejonie ulic Kardynała Stefana Wyszyńskiego i Sambora; jeden z pierwszych obiektów przemysłowych w Tczewie; zbudowany w roku 1856 przez Aleksandra Preussa; w końcowym okresie zaboru pruskiego funkcjonował jako Dirschauer Mühlenwerke, w Polsce przedwojennej jako Młyn Parowy Towarzystwo Akcyjne / Sp. Akcyjna; młyn spłonął w wyniku nieumyślnego zaprószenia ognia w marcu 1945 roku

osoby powiązane:

ksiądz Robert Sawicki – uczestnik wojny 1870 roku, proboszcz parafii katolickiej odpowiedzialny za sprowadzenie do Tczewa polskich Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo
G. Wilke – właściciel tartaku parowego znajdującego się na terenach nadrzecznych od 1881 roku – Dampf Schneidemühle Wilke, właściciel ciągu kamienic przy ulicy M. Kopernika 7-9, właściciel kamienicy przy ul. Zamkowej 13 / zgodnie z obowiązującym współcześnie nazewnictwem i obowiązującą współcześnie numeracją
Aleksander Preuss – właściciel tczewskiego Młyna Parowego

datowanie:

1896/1897 [po wybudowaniu szpitala św. Wincentego] – około 1897 [por. typ pocztówki pomocny w datowaniu widoku / pierwsze karty korespondencyjne z widokami pojawiły się około 1885 roku, przez kolejne dziesięć lat na kartach pocztowych królowały obrazy wykonane w technice litografii]

opis fizyczny:

pocztówka koloryzowana (litograficzna); druk. Kunstanstalt, Rosenblatt Frankfurt a. M. [Frankfurt nad Menem]
na awersie nadruk w języku niemieckim Gruss aus Dirschau [Pozdrowienia z Tczewa]

uwagi:

brak korespondencji na rewersie, brak stempli pocztowych / korespondencyjnych, brak znaczka pocztowego [karta bez obiegu pocztowego]

sygnatura:

Poczt54

zbiór T. Spionek

Aleksander Preuss Dampf Schneidemühle Wilke Dirschauer Mühlenwerke dominikanie fara G. Wilke karta bez obiegu pocztowego klasztor kościół podominikański kościół św. Stanisława Kostki litografia łodzie Młyn Parowy panorama Państwowa Szkoła Muzyczna parowiec pocztówka koloryzowana ratusz Robert Sawicki stare miasto szkoła Biała szkoła Czerwona szpital św. Wincentego tartak parowy ulica Zamkowa 13 ulica Zamkowa 16 ulica Zamkowa 17 ulica Zamkowa 18 wisła zachodnie pobrzeże