Gdańsk. Panorama miasta – widok od strony Motławy

Gdańsk. Panorama miasta – widok od strony Motławy / niem. Danzig. Stadtbild von der Mottlaugeschen

obiekty widoczne:

Motława
Długie Pobrzeże (niem. Lange Brücke, daw. Długi Most) – deptak nadwodny ciągnący się wzdłuż zachodniego brzegu Motławy
Bazylika Mariacka Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gdańsku / Bazylika konkatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny / Bazylika Mariacka; ul. Podkramarska 5 (tak zwana „Korona Gdańska”, będąca trzecią pod względem wielkości świątynią ceglaną na świecie [bazylika liczy 105,2 metrów długości, szerokość w transepcie wynosi 66,2 metrów]; uroczyste wmurowanie kamienia węgielnego pod budowę gdańskiego kościoła miało miejsce 25 marca 1343 roku [w uroczystość Zwiastowania Pańskiego]; prace budowlane, trwające łącznie 159 lat, zakończono oficjalnie dnia 28 lipca 1502 roku; pomimo burzliwych dziejów, Bazylika katedralna w Gdańsku zachowała historyczną formę architektoniczną, co poświadcza ikonografia sięgająca XVI wieku oraz bogaty wystrój wnętrza, który współtworzą między innymi gotycka figura przedstawiająca Marię z Dzieciątkiem Jezus, tak zwana „Piękna Madonna Gdańska”, późnogotycki Ołtarz Koronacji Najświętszej Marii Panny datowany na lata 1511-1517, Tablica Dziesięciorga Przykazań oraz arcydzieło sztuki zegarmistrzowskiej – wielki zegar astronomiczny zaprojektowany i wykonany przez toruńskiego artystę Jana Düringera)
Kościół Rzymskokatolicki pw. Św. Jana / ul. Świętojańska 50 (jeden z najcenniejszych zabytków miasta; budowę trójnawowej świątyni rozpoczęto w 1360 roku [prace prowadzono początkowo po stronie wschodniej, zaś od roku 1382 po stronie zachodniej]; w 1415 roku przystąpiono do przebudowy korpusu wschodniego, rozpoczęto również wznoszenie okazałej wieży kościelnej, prace musiały jednak zostać wstrzymane za sprawą zakazu wydanego przez zakon krzyżacki [1453 rok]; budowę sklepień oraz wieży ukończono ostatecznie w II połowie wieku XV, świątyni nadano wówczas kształt znany nam współcześnie; w latach 1463–1465 kościół otrzymał sklepienie gwiaździste; w 1543 roku wieżę kościelną strawił pożar, w kilkanaście lat później pojawiły się również problemy ze stabilnością konstrukcji [zbyt ciężka i posiadająca zbyt słabe fundamenty budowla zaczęła nierównomiernie osiadać na gruncie, do tego stopnia, że w drugiej połowie XVII stulecia prezbiterium było bliskie zawalenia], by zapobiec tragedii, w roku 1679 ustawiono potężne przypory ściany wschodniej, już w tamtym momencie odchylonej od pionu o blisko metr; w marcu 1945 roku kościół spłonął, zniszczeniu uległy więźba dachowa, okna, posadzka, naruszona została konstrukcja, a także bliźniacze kamieniczki barokowe przy południowej ścianie prezbiterium; po zakończeniu działań wojennych budynek kościoła przykryto prowizorycznym dachem i zabezpieczono jego cenne sklepienia [kościół nie został wówczas włączony do projektu planowanej rekonstrukcji Głównego Miasta]; w 1996 roku rozpoczął się proces odgruzowywania oraz zabezpieczania wnętrza obiektu; trwające kilkanaście lat prace konserwatorskie zakończono w roku 2012 (prace podzielono na dwa etapy; etap I: renowacja ścian, sklepień, wieży oraz płyt nagrobnych korpusu nawowego, rekonstrukcja kamiennej posadzki; etap II: prace przy elewacjach zewnętrznych kościoła oraz ścianach wewnętrznych prezbiterium); w październiku 2012 roku na wieży kościelnej umieszczono zrekonstruowany zegar z 4 tarczami o średnicy ponad 4 metrów, do wnętrza wieży powrócił również oryginalny dzwon zegarowy datowany na 1543 rok; w 2019 roku zakończyła się renowacja ołtarza głównego, nadaltrwają prace restauratorskie obejmujące m.in. renowację prospektu organowego i odbudowę instrumentu organowego)
jednostki pływające (łodzie)

opis fizyczny:

pocztówka czarno-biała (fotograficzna); wyd. G. Kelting, Danzig-Langfuhr / ob. Gdańsk Wrzeszcz
na rewersie karta pocztowa wypisana odręcznie – korespondencja w języku polskim datowana na 18 sierpnia 1941 roku (adresat: Bruno Jurczyński, Krs. Rosenberg / okręg Różyny)