Tczew. Poczta. Urząd Miejski. Fabryka Sztuk z Muzeum Wisły. Wieża Ciśnień. Most drogowy. Most kolejowy. Panorama miasta. Kościół pw. NMP Matki Kościoła.
obiekty widoczne:
- most drogowy (historyczny most drogowy zbudowany został w latach 1851–1857 jako most drogowo-kolejowy projektu Carla Lentze; w 1947 roku zniszczeniu uległy prowizorycznie odbudowane przęsła tczewskiego mostu drogowego (niesiona przez powódź kra lodowa uszkodziła kilka drewnianych podpór mostowych w wyniku czego siedem dźwigarów wpadło do rzeki); 15 stycznia 1948 roku przywrócony został ruch drogowy na tak zwanym „starym moście”, pomiędzy mostem drogowym a mostem kolejowym powstała specjalna kładka, umożliwiająca autom kontynuowanie drogi po przęsłach kolejowych; 31 stycznia 1959 roku władze miejskie oficjalnie dopuściły most drogowy do użytku, ogłaszając, że jest on w całości przejezdny (zbędna kładka łącząca oba mosty została w tym samym roku usunięta); drogowcy, mimo wydanego przez władze miejskie komunikatu o przejezdności mostu, przystąpili do generalnego remontu nawierzchni (aby umożliwić samochodom wjazd na remontowany most w miejscu zachodniego przyczółka powstała tymczasowa kładka); remont zakończył się ostatecznie w roku 1961; 21 marca 2000 roku trzy środkowe przęsła oryginalnej konstrukcji oraz cztery wieże w stylu neogotyckim zostały wpisane do rejestru zabytków, pozostałe elementy konstrukcyjne mostu drogowego dołączone zostały do rejestru w kilkanaście lat później, tj. 7 października 2016 roku (tym samym cały tczewski most został oficjalnie uznany za zabytek); w październiku 2011 roku, z uwagi na postępującą degradację przęseł, ruch na tczewskim moście drogowym został wstrzymany; od 2012 roku trwa proces odbudowy tczewskiego mostu drogowego w wariancie historycznym; kompleksowe prace o wartości 35,5 mln złotych podjęto na początku roku 2019; 15 kwietnia 2019 roku, podczas kolejnego etapu odbudowy mostu drogowego, dokonano wyjątkowego odkrycia: pod dawnym portalem zachodnim odnaleziono kapsułę czasu wmurowaną w przyczółek tczewskiego mostu 27 lipca 1851 roku oraz tablicę pamiątkową opatrzoną niemieckojęzyczną inskrypcją: „Jego wysokość, król pruski Fryderyk Wilhelm IV, położył kamień węgielny pod mostem wiślanym w Tczewie, 27 lipca 1851 r.”) / za: Bartosz Listewnik, „Historia mostów tczewskich. Zmiany konstrukcji na przestrzeni dziejów”
- most kolejowy (historyczny most kolejowy wybudowany został w roku 1891 na trasie magistrali kolejowej łączącej Warszawę z Gdańskiem; odbudowa zniszczonego w wyniku działań wojennych mostu kolejowego rozpoczęła się w marcu 1946 roku; 8 marca 1947, dokładnie w dwa lata po wysadzeniu mostów wiślanych przez armię niemiecką, obiekt został tymczasowo odbudowany, o pracach przy odbudowie tczewskiego mostu pisano między innymi na łamach „Życia Radomskiego” z 22 października 1947 roku: Most pod Tczewem prawie gotowy. Roboty przy odbudowie największego mostu w Polsce na Wiśle pod Tczewem posuwają się szybko naprzód. Niektóre prace prowadzone są na dwie zmiany. Most posiada 10 przęseł i ma 1060 metrów długości. Odbudowa trwa już prawie dwa lata. (…) 4 przęsła konstrukcji żelaznej sprowadzone zostały z Anglii, 5 przęseł naprawiono na miejscu. Już wkrótce most pod Tczewem zostanie oddany do użytku, co pozwoli na uruchomienie pociągów bezpośrednich na linii: Gdynia – Gdańsk – Tczew – Malbork – Warszawa; do odbudowy tczewskiego mostu kolejowego użyto brytyjskich elementów ESTB wyprodukowanych w 1945 roku; odbudowany w roku 1958 most stanowi kompilację wielu form konstrukcyjnych; w latach 2009-2010 most kolejowy przeszedł generalny remont w ramach modernizacji linii kolejowej Warszawa-Gdynia)
- przęsła mostowe
- wieże w stylu neogotyckim – wieże mostu kratowniczego / drogowego (wieżyczki wznoszono kolejno w latach: 1856 – na środkowym filarze, 1857 – na pierwszym i drugim filarze, 1858 – na czwartym i piątym filarze; we wnętrzu każdej z wież znajduje się kilka niewielkich pomieszczeń: przedsionek, prostokątna wnęka z wejściem na schody, sala wpisana w cylindryczną część wieży, drewniane podesty kolejnych kondygnacji)
- rower
- gmach pocztowy / Urząd Pocztowy nr 1 przy ul. Jarosława Dąbrowskiego 7 (neogotycki budynek pocztowy, wyposażony w nowoczesną centralę telefoniczną, wzniesiono w roku 1905 według projektu architekta Karola Hempla)
- budynek przy ulicy Jarosława Dąbrowskiego 7A / dawna siedziba PZU Tczew / współcześnie: PKO Bank Polski S.A. – Oddział nr 1 w Tczewie – obiekt widoczny w tle [historia Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń sięga lat 20-tych XX wieku, to właśnie wówczas powołana została Polska Dyrekcja Ubezpieczeń Wzajemnych – pierwsza ogólnopolska instytucja ubezpieczeniowa przekształcona kolejno w Powszechny Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych, następnie zaś w roku 1952 w Państwowy Zakład Ubezpieczeń]
- tczewska siedziba TP S.A. / Biuro Obsługi Klientów przy ul. Obrońców Westerplatte 1
- bloki TBS / Tczewskie Towarzystwo Budownictwa Społecznego / osiedle Suchostrzygi (na zdjęciu widoczny m.in. blok mieszkalny nr 2B przy ul. Armii Krajowej)
- Wieża Ciśnień przy rozwidleniu ulic Bałdowskiej i 30 Stycznia (liczący około 40 metrów budynek zwany również ciśnią wzniesiono w roku 1905 na potrzeby Miejskich Zakładów Zaopatrywania w Wodę)
- Skwer Konstytucji Trzeciego Maja w rejonie skrzyżowania obecnych ulic Bałdowskiej oraz 30 Stycznia (wcześniej Skwer PKWN – od 1960 roku, następnie od 2 maja 1991 roku Skwer Konstytucji 3-go Maja)
- siedziba Urzędu Miejskiego przy Placu Marszałka Józefa Piłsudskiego 1 / wcześniej siedziba Prezydium Powiatowej Rady Narodowej / daw. Starostwo – niem. Kreishaus (obiekt wzniesiony na początku XX wieku – 1908 rok – w okolicy zniszczonego przez pożar Hotelu Gdańskiego; budynek będący siedzibą tczewskiego starostwa wyodrębnionego w roku 1887 ze starostwa starogardzkiego)
- Fabryka Wyrobów Metalowych E. Kelcha (budynek biurowo-produkcyjny i kotłownia) / w okresie międzywojennym Wytwórnia Wyrobów Metalowych Towarzystwa Akcyjnego „ARKONA” / obecnie Fabryka Sztuk z Muzeum Wisły przy ul. 30 Stycznia 4 (czas powstania obiektu: 1883/1884 rok ; począwszy od roku 1939 w budynku mieściły się kolejno: obóz przejściowy, Gerätebau Dirschau E. Schmidt GmBh Gerätebau [zakład produkcyjny – budowa urządzeń], Pomorska Fabryka Gazomierzy, Zakład Sprzętu Gospodarstwa Domowego Predom-Metrix, Muzeum Wisły. Oddział Narodowego Muzeum Morskiego; rozbudowa obiektu w latach 1921-1922)
- Kościół Rzymskokatolicki pw. Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła (osiedle Suchostrzygi, osiedle Bajkowe) – przełomową datą związaną z planowaną budową kościoła parafialnego na tczewskim osiedlu Suchostrzygi był dzień 19 czerwca 1978 roku, to właśnie wówczas wydana została decyzja Urzędu Wojewódzkiego – Wydziału d/s Wyznań zezwalająca na wybudowanie kolejnego obiektu sakralnego na terenie Tczewa; dnia 8 lipca 1978 roku Kuria Biskupia Chełmińska wydała dekret, podpisany przez Wikariusza Generalnego bpa Zygfryda Kowalskiego, upoważniający proboszcza parafii pw. św. Józefa do załatwienia wstępnych formalności prawno-administracyjnych, związanych z rozpoczęciem budowy kościoła na tczewskich Suchostrzygach; dnia 20 października 1978 roku biskup chełmiński Bernard Czapliński wraz z księżmi infułatami drem Antonim Liedtke i Romanem Górskim przybyli do Tczewa, gdzie w obecności dziekana ks. dra W. Preisa, proboszcza Józefa Rocławskiego oraz przyszłego inwestora strony kościelnej ks. wikariusza Stanisława Cieniewicza, omówili kwestie związane z budową obiektu; dnia 25 października 1978 roku Urząd Miasta Tczewa wydał decyzję na mocy której wytyczono teren pod lokalizację suchostrzyckiej świątyni; w czasie odpustu parafialnego 11 czerwca 1984 roku biskup chełmiński Marian Przykucki poświęcił i wmurował kamień węgielny w narożną część ściany wieńcowej świątyni pw. Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Tczewie; największy kościół w Diecezji Pelplińskiej, zbudowany w latach 1982-1998, został uroczyście konsekrowany dnia 15 września 1998 roku; konsekracji dokonali – Nuncjusz Apostolski w Polsce Ksiądz Arcybiskup Józef Kowalczyk i Pierwszy Biskup Pelpliński Prof. dr hab. Jan Bernard Szlaga w obecności Arcybiskupów i biskupów: Henryka Józefa Muszyńskiego – abpa gnieźnieńskiego, Mariana Przykuckiego – abpa szczecińskiego Edmunda Piszcza – abpa warmińskiego, Andrzeja Śliwińskiego – bpa elbląskiego i Piotra Krupy – bpa pomocniczego pelplińskiego
- bloki mieszkalne przy ulicy Rokickiej
- organistówka przy Kościele Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła
- plebania
- kościół podominikański / Kościół pw. Świętego Mikołaja / Kościół pw. św. Jerzego / ob. Kościół Rzymskokatolicki pw. Św. Stanisława Kostki przy Placu Świętego Grzegorza (obiekt sakralny ufundowany w roku 1289 przez księcia pomorskiego Mestwina, do roku 1945 użytkowany przez gminę ewangelicką, prezbiterium pochodzi z końca XIII wieku, a nawa z połowy wieku XIV)
- Kościół Rzymskokatolicki pw. Podwyższenia Krzyża Świętego (czas powstania obiektu: 2. połowa XIII do 2. połowy XIV wieku, wieża – II połowa XIII wieku, prezbiterium – I połowa XIV wieku, korpus nawowy – przed 1364 rokiem; 29 sierpnia 1982 roku doszło do pożaru wskutek którego uszkodzeniu uległy wieża, połacie dachu nad nawą główną, dzwony oraz organy kościelne; ocalałe wyposażenie przeniesiono do sąsiadującego z farą Kościoła pw. Św. Stanisława Kostki; w kolejnych latach wieża otrzymała nowe, murowane zwieńczenie, uzupełniono więźbę, położono nowe dachówki, ufundowano także organy oraz cztery dzwony: Maryja, odkupiciel Człowieka, Jan Paweł II, Wacław)
- dawny budynek klasztorny zakonu żebraczego dominikanów – część zespołu klasztornego (po kasacji klasztoru w 1818 roku przekazany na cele szkolne) / obecnie Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Janiny Garści
- szkoła tzw. Czerwona/ obecnie: Dom Organizacji Pozarządowych (czas powstania obiektu: 1891 rok; w okresie międzywojennym mieściła się tu Szkoła Powszechna nr 1, później Zespół Szkół Technicznych i Kolejowych)
- kamienica przy ulicy Zamkowej 16 (czas powstania obiektu w obecnym kształcie: 1907 rok (?); wzniesiono wówczas nowy budynek mieszkalny wraz z domem przeznaczonym do prowadzenia interesów; w parterowej części obiektu mieściły się pierwotnie pomieszczenia sklepowe)
- kamienica przy ulicy Zamkowej 18 (czas powstania obiektu: około 1890 roku)
- kamienica przy ul. Zamkowej 19 (czas powstania obiektu: około 1910 roku)
- kamienice bliźniacze przy ulicy Zamkowej 19A i 19B – w kadrze widoczny fragment obiektu (czas powstania obiektów: 1913 rok)
- nieistniejący współcześnie budynek znajdujący się w rejonie ulicy Zamkowej 17
- bulwar nadwiślański
osoby powiązane:
- Emil Kelch – właściciel tczewskiej fabryki wyrobów metalowych, właściciel kamienicy / willi przy obecnej ulicy 30 Stycznia 5 / zgodnie z obowiązującym współcześnie nazewnictwem i obowiązującą współcześnie numeracją
- Konrad Liśkiewicz (1911–1971) – autor projektu obecnych przęseł łukowych / przęseł kratowniczych ze stali St 52 o parabolicznym niezbieżnym pasie górnym i rozpiętości 128,60 m [mowa o przęsłach użytych do odbudowy mostu kolejowego]; zgodnie z informacją zawartą w publikacji „Zabytkowy most tczewski. Konteksty” przęsła projektu K. Liśkiewicza uznawane są za pierwsze konstrukcje stalowe o tak dużej rozpiętości zaprojektowane i wykonane w Polsce
osoby powiązane z widocznym w kadrze Kościołem pw. NMP Matki Kościoła:
- ksiądz Stanisław Cieniewicz – Honorowy Obywatel Miasta Tczewa, kapelan honorowy Jego Świątobliwości, kanonik honorowy Kapituły Katedralnej Pelplińskiej, duchowny związany ze środowiskiem tczewskiej „Solidarności”, kapłan odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski; w 1980 mianowany proboszczem parafii Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Tczewie, dziekan dekanatu tczewskiego (do kwietnia 2013 roku)
- ksiądz Bernard Czapliński – w latach 1948-1973 biskup pomocniczy chełmiński, w latach 1973-1980 biskup diecezjalny chełmiński, w czasie II wojny światowej aresztowany przez Gestapo, osadzony początkowo w Forcie VII w Toruniu, następnie kolejno w Nowym Porcie w Gdańsku, Grenzdorf, Sachsenhausen oraz w Dachau (to właśnie w KL Dachau, wspólnie z księdzem Stefanem Wincentym Frelichowskim, zajął się organizacją obozowego Caritasu); w czasach posługi biskupiej erygował łącznie 33 parafie (w tym parafię pw. NMP Matki Kościoła na tczewskich Suchostrzygach)
- ksiądz Antoni Liedtke (1904-1994) – doktor honoris causa, infułat rzeczywisty diecezji chełmińskiej, kanonik kapituły katedralnej chełmińskiej, profesor i rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie, członek Towarzystwa Naukowego w Toruniu (od 1931 roku), członek Polskiego Towarzystwa Historycznego, Polskiego Towarzystwa Teologicznego, Stowarzyszenia Historyków Sztuki, a także toruńskiego Towarzystwa Bibliofilów; odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1939) oraz złotą odznaką „Za Opiekę nad Zabytkami” (1974)
- ksiądz Józef Rocławski – w latach 1972-1992 proboszcz Parafii Św. Józefa w Tczewie
- prof. dr. hab. inż. arch. Leopold Taraszkiewicz / Politechnika Gdańska – architekt, autor projektu tczewskiej świątyni pw. Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła oraz wielu innych projektów pomorskich świątyń (m.in. Kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdyni (wspólnie z prof. J. Borowskim), Kościoła pw. św. Józefa w Gdyni-Leszczynkach, a także Kościoła Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego (1972-1976) w Gdańsku-Przymorzu)
- mgr inż. Tadeusz Lisiewicz – pierwszy konstruktor suchostrzyckiej świątyni
- mgr inż. Szczepan Wohlfeil – drugi konstruktor suchostrzyckiej świątyni, od 1984 roku kierownik nadzoru budowlanego
- budowniczowie tczewskiej świątyni pw. Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła (mgr inż. Adam Bęben – projektant sanitarny i ciepłowniczy; Jan Gil (+ 1984) – kierownik budowy; Bronimir Bogacki – kierownik budowy / kierownik nadzoru budowlanego, następca Jana Gila; Jan Szwindowski – majster; Stanisław Antczak – majster (od 1984 roku), następca Jana Szwindowskiego; Bogusław Rezmer – geodeta; Zygmunt Kamiński – zaopatrzeniowiec; Józef Wolszleger – mistrz murarski; Kazimierz Krajnik – kierownik budowy (od 1988 do chwili obecnej)
- ks. arcybiskup Józef Kowalczyk – doktor prawa kanonicznego, nuncjusz apostolski w Polsce w latach 1989–2010, arcybiskup metropolita gnieźnieński i prymas Polski w latach 2010–2014, od 2014 arcybiskup senior archidiecezji gnieźnieńskiej [dnia 15 września 1998 roku dokonał konsekracji tczewskiej świątyni]
- prof. dr hab. ks. bp Jan Bernard Szlaga – profesor nauk teologicznych, biskup pomocniczy chełmiński w latach 1988–1992, biskup diecezjalny pelpliński w latach 1992–2012 [dnia 15 września 1998 roku dokonał konsekracji tczewskiej świątyni]
- ks. arcybiskup Henryk Józef Muszyński – profesor nauk teologicznych, biskup pomocniczy chełmiński w latach 1985–1987, biskup diecezjalny włocławski w latach 1987–1992, arcybiskup metropolita gnieźnieński w latach 1992–2010, prymas Polski w latach 2009–2010, wiceprzewodniczący Konferencji Episkopatu Polski w latach 1994–1999, od 2010 arcybiskup senior archidiecezji gnieźnieńskiej [obecny podczas konsekracji tczewskiej świątyni dnia 15 września 1998 roku]
- ks. arcybiskup Marian Przykucki – biskup pomocniczy poznański w latach 1974–1981, biskup diecezjalny chełmiński w latach 1981–1992, arcybiskup metropolita szczecińsko-kamieński w latach 1992–1999, od 1999 do 2009 arcybiskup senior archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej [obecny podczas konsekracji tczewskiej świątyni dnia 15 września 1998 roku]
- ks. bp Edmund Piszcz – doktor nauk teologicznych, biskup pomocniczy chełmiński w latach 1982–1985, administrator apostolski sede plena diecezji warmińskiej w latach 1985–1988, biskup diecezjalny warmiński w latach 1988–2006, od 2006 arcybiskup senior archidiecezji warmińskiej [obecny podczas konsekracji tczewskiej świątyni dnia 15 września 1998 roku]
- ks. bp Andrzej Śliwiński – doktor teologii, biskup pomocniczy chełmiński w latach 1986–1992, biskup diecezjalny elbląski w latach 1992–2003, od 2003 biskup senior diecezji elbląskiej [obecny podczas konsekracji tczewskiej świątyni dnia 15 września 1998 roku]
- ks. bp Piotr Krupa – doktor nauk teologicznych, rektor Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Gorzowskiej w Gościkowie-Paradyżu w latach 1978–1980 i Wyższego Seminarium Duchownego w Koszalinie w latach 1981–1986, biskup pomocniczy koszalińsko-kołobrzeski w latach 1984–1992, biskup pomocniczy pelpliński w latach 1992–2011, od 2011 biskup pomocniczy senior diecezji pelplińskiej [obecny podczas konsekracji tczewskiej świątyni dnia 15 września 1998 roku]
osoby powiązane z widocznym w kadrze budynkiem Urzędu Miejskiego (burmistrzowie tczewscy – okres międzywojenny):
- Władysław Orcholski (1920 -1922)
- dr Stanisław Gąsowski (1922)
- Stefan Wojczyński (1922 – 1935)
- Karol Hempel (1935 – 1936)
- Wiktor Jagalski (1936 -1939)
osoby powiązane z widocznym w kadrze budynkiem Urzędu Miejskiego (burmistrzowie tczewscy: 1945-1950)
- Wojciech Dudkiewicz [bezpartyjny] (marzec 1945 r.)
- Tadeusz Mężyk [PPR] (marzec – kwiecień 1945 r.)
- Marian Wojak [PPR] (kwiecień – sierpień 1945 r.)
- Jan Milewski [PPR] (sierpień 1945 r. – grudzień 1946 r.)
- p.o. Wiktor Januszewski [PPS] (grudzień 1946 r.)
- Dionizy Cichocki [PPR/PZPR] (grudzień 1946 – wrzesień 1949 r.)
- Józef Kulwicki [PZPR] (wrzesień 1949 – maj 1950 r.) – ostatni burmistrz Tczewa / za: https://www.dawnytczew.pl/pl/spoleczenstwo/193-u-steru-grodu-sambora-poczet-ostatnich-burmistrzow-tczewa.html
osoby powiązane z widocznym w kadrze budynkiem Urzędu Miejskiego (prezydenci miasta Tczewa; urząd prezydenta miasta wprowadzono na mocy ustawy samorządowej z 1973 roku):
- Kazimierz Deja (czas trwania prezydentury: 27.02.1975 – 11.1977) – radny Miejskiej Rady Narodowej, I Zastępca Naczelnika Miasta i Powiatu Tczewskiego (od 14.12.1973)
- Czesław Glinkowski (czas trwania prezydentury: 15.02.1977 roku – 13.09.1990)
- Ferdynand Motas (czas trwania prezydentury: 1990-1994)
- Zenon Odya (czas trwania prezydentury: 1994–2010)
- Mirosław Pobłocki (prezydent miasta Tczewa od roku 2010)
opis fizyczny:
- pocztówka barwna (fotograficzna / karta pocztowa z ośmioma widokami); fot. Stanisław Zaczyński
- na rewersie adnotacja: Wszelkie prawa zastrzeżone
uwagi:
brak korespondencji na rewersie, brak znaczka pocztowego, brak stempli pocztowych / korespondencyjnych [karta bez obiegu pocztowego]
sygnatura:
Poczt508
zbiór S. Zaczyński